Yürümek ne kadar da ruhu besliyor.
Zihnimde birbirine çarparak dönüp dolaşan binbir düşünce ruhumu daralttığında yürümeye başlarım.
Yürümek, düşüncelerimi sakinleştirir, ihtiyacım olan düşünceler düzene girmeye başlar, ihtiyacım olmayan düşünceleri ise yola döke döke yürürüm.
Yürürken müzik dinlemek yerine kendime kulak kabartırım, kuşlar düşüncelerimi sakinleştirmek için şakırlar, rüzgar silip süpürür ihtiyacım olmayan tüm düşünceleri.
Doğaya, beni o yollarda yürüten bedenime minnetle biter yürüyüşlerimin sonu.
Yol boyunca dökülen düşüncelerin sonuna bir nokta koyarım teşekkürle…
alıntı
(Anonim)